Winding down

A set of poems I wrote in my mother tongue Tamil, as an adaptation of Ramayanam to provide a non-confrontational forum for self reflection on the concepts socialised in the section, Taking stock and correcting.

Note, Ramayanam, by the way is an idikasam or epic, in 24, 000 sanskrit verses that have stood the times of some five millenniums. While the core messages in the epic, such as eka pathni vratham, acquisition of expertise and skills through uncompromising learning and training, precision in execution, leadership, vinayam, inclusion, brotherhood and so on are indeed timeless; there are, however a couple of concepts or solutions that are unacceptable to myself based on my own life experience, understanding of the human nature as a manifestation of physics that realisation of one’s own full potential is through the recognition of the full potential of others, that once recognised, you don’t breech the space of the other (in appreciation of your own understanding of your full potential, if nothing else). I have thus adapted the ending of the story line to acceptable expectations of the current decade, letting Ravanā, acknowledge Rāmā’s skills and commit to not pick up his weapons again( as opposed to the original story line where Ravanā engages in another battle to his own demise). I have written thirty four verses compiled into ten songs in carnatic concert format that appeals to me, titled Rāmā. (I actually wrote them back in 2021, when I was isolating after testing positive to COVID-19 as a distraction from the discomforts of COVID-19 <whatever>.) As a concluding piece, I have included a timeless master piece that brings tears to my heart every time I hear/sing it, from one of my favourite poets, Sri Subramanya Barathiyar(1882 - 1921)

Rāmā

1.Varnam | Bala kandam as Dasaratha sings to Rama

pallavi

என் வரினும் எதிர்கொள்வேன்

anupallavi

என் தோளென நீ உள்வரை

என் வரினும் எதிர்கொள்வேன்

muthayiswaram

நன் முனிவரை பின் தொடர்ந்தனை

வன் கணைதனை பின் தொடுத்தனை

என் வரினும் எதிர்கொள்வேன்

charanam

பொன் கதிரவன் குலம் வளர்ப்பாய்

2. Invocatory piece | Ayothya kandam as Mandarai sings to Rama

மாவிலை தோரணத்தால் மணி வீதி எங்கும் பந்தலிட்டார்

மாடத்தில் ஆரணங்கியர் மணி மாலைகளால் தீபமிட்டார்

மாமன்னர் மைந்தனுக்கு மணி மகுடமிட ஆணையிட்டார்

மந்தரை நான் என் நினைவில்  மணி நொடியில் தூபமிட்டேன்

3. Premain build up | Aranyakandam as Guhan sings to Rama

pallavi

உம்மில் ஒருவன் என்றதேனையா என்னை

உம்மில் ஒருவன் என்றதேனையா என்னை

anupallavi

வெம்மி திரண்ட கருந்தோளினாய் என்னை

உம்மில் ஒருவன் என்றதேனையா என்னை

charanam

இம்மி இடம் கொடா நேர் வழியினாய்

விம்மி தளர்வோர் நில் அணைப்பினாய்

உம்மில் ஒருவன் என்றதேனையா என்னை

4. Pre main  | Aranyakandam as Agasthyar sings to Rama

pallavi

வந்தனை வண்டநயாள் கரம் பற்றி

வந்தனை வண்டநயாள் கரம் பற்றி

anupallavi

சிந்தனைகொப்பா  விநயம் மரைஎன்று

வந்தனை வண்டநயாள் கரம் பற்றி

charanam

தந்தனை   நீ கொண்டதனைதையும்

நிந்தனை  செய்தாள்வோர் நிலை பிறழ

வந்தனை வண்டநயாள் கரம் பற்றி

5. Quick cleansing before premain | kishkinda kandam as Vali sings to Rama

pallavi

அங்கதன் வாழ்வில் வளம் பெருகிடுவீர்

anupallavi

சிங்கச்சிறுவன் என் அருமை புதல்வன்

அங்கதன் வாழ்வில் வளம் பெருகிடுவீர்

charanam

இங்கிதம் இழந்து, எனை எதிர் கொள்ள அஞ்சி,

மங்கின வேலையில் பின்னின்று மாய்த்தோய்

அங்கதன் வாழ்வில் வளம் பெருகிடுவீர்

6. Main in Karahapriya | Kishkinda kandam as Kambar sings through Rama to Sukreeva - original verse 9 from arasiyar padalam, kitkinda kandam in kamba ramayanam, lines rendered as 4, 3, 1, 2 to fit into a keerthanai rendition; the beauty and intent potent in those four lines are immesurable in depth and breath that to me you can derive an entire universal constitution from just these four lines. It has to be the center piece of my poetry  on Rama, as it leads to Sudarma, the next chapter in my thesis/book evolving Sapiens.

pallavi

நகை உடை முகத்தை ஆகி, இன்னுரை நல்கு நாவால்

anupallavi

பகையுடை சிந்தயர்கும்  பயன் உரு பண்பின், தீரா

நகை உடை முகத்தை ஆகி, இன்னுரை நல்கு நாவால்

charanam

புகை உடைத்தென்னின் உண்டு பொங்கு அனல் அங்கு, என்று உன்னும்

மிகை உடைத்து உலகம்;  நூலோர் விநயமும் வேண்டற்பாற்றே

நகை உடை முகத்தை ஆகி, இன்னுரை நல்கு நாவால்

7. Padam in Harikambodi | Sundara kandam as Sita sings to Rama

pallavi

மென்மை என்னென்பதறிந்தேன்

anupallavi
உண்மை ஒன்றே கணைஎன்றெண்ணி
அண்மை அயலெனாது தொடுத்த நான்

மென்மை என்னென்பதறிந்தேன்

charanam
கண்ணிமை வன்மையால் கனிந்த நின்
கண்களின் கனிவினால் கனிந்த நான்

மென்மை என்னென்பதறிந்தேன்

8. RTP  | Sundara kandam as Hanuman sings to Rama for RTP main ragam

அன்பினள்  பிரிவால் துவண்ட நீள் கரம்,

நம்பி துணிந்து செங்கழல் தமை வருடின

variants for ragamaligai swarams the ragam representative of the character;

the idea is to gain Sita’s confidence by using a unique characteristic of rama, his unbiased humility, repeatedly to narrate the story of Rama. The verses reassure Sita of Rama’s love for her, his state on her separation,  his commitment to giving unprecedented powers to his alraedy long hands to stretch all the ways to his feet, and no matter who, Rama’s attitude towards them is affection as indicated by how his hands have touched their feet in humility.

அன்பினள்  பிரிவால் துவண்ட நீள் கரம்,
தந்தை தயரதன் தண்கழல் தமை வருடின (implied that hand which fell limp in distress not knowing what to do when Sita is separated),

அன்பினள்  பிரிவால் துவண்ட நீள் கரம்,
முந்தை சிரமளந்த கழல் தமை வருடின  (there is an allusion to vamanar story in balakandam)

அன்பினள்  பிரிவால் துவண்ட நீள் கரம்,
உயர்  முனிவர்  தவ கழல் தமை வருடின (Vasishtar, Viswamithrar)

அன்பினள்  பிரிவால் துவண்ட நீள் கரம்,
மங்கை அகலிகை கழல் தமை வருடின

அன்பினள்  பிரிவால் துவண்ட நீள் கரம்,
தூய மிதிலயர்கோன் கழல் தமை வருடின

அன்பினள்  பிரிவால் துவண்ட நீள் கரம்,
கான் போவென்றனள் கழல் தமை வருடின

அன்பினள்  பிரிவால் துவண்ட நீள் கரம்,
குகனுடன் கங்கை தன் கழல் தமை வருடின (they play with the flowing ganga, the feet of the river is all of the river)

அன்பினள்  பிரிவால் துவண்ட நீள் கரம்,
பரதன் பால் பாதுகழல் தமை வருடின

அன்பினள்  பிரிவால் துவண்ட நீள் கரம்,
பணிவுடன் அகத்தியன் கழல் தமை வருடின

RTP’s main ragam:
அன்பினள்  பிரிவால் துவண்ட நீள் கரம்,
நம்பி துணிந்து நீண்டு அவன் கழல் தமை வருடின (final emphasis on how long his hands are)

9. Thillana  | Yuda kandam as Ravana sings to Rama

நிலம் கிளறி நின்ற பின் இனி பொரேன் என்

புலன் கிளறி பெய்த நின் நாண் நுணுக்குக்கம் கேட்டுயிர்த்த நான்

நிலம் கிளறி நின்ற பின் இனி பொரேன்

10 Mangalam | Rama pattabishegam as Lava and Kucha recall their parents return to Ayodya
(to me, utharakadam is outdated concept in 2022)

அலர்ந்த செம்பருத்தி பொற் குடைக்கு குடை பிடிக்க

உலர்ந்த சவ்வாது   செஞ் சாந்துடன் மணம் கமழ

முதிர்ந்த விற்பன்னர் உளம் குளிர வாழ்த்துரைக்க

அதிர்ந்த மேளத்துடன் அமர்ந்தனர் எமை பெற்ற நல்லோர்

vazhthu - a poem by Sri Subramanya Barathiyar

வாழிய செந்தமிழ்! வாழ்க நற்றமிழர்!
வாழிய பாரத மணித்திரு நாடு!
இன்றெமை வருத்தும் இன்னல்கள் மாய்க!
நன்மைவந் தெய்துக! தீதெலாம் நலிக
அறம்வளர்ந் திடுக! மறம்மடி வுறுக!
ஆரிய நாட்டினர் ஆண்மையோ டியற்றும்
சீரிய முயற்சிகள் சிறந்துமிக் கோங்குக!
நந்தே யத்தினர் நாடொறும் உயர்க!
வந்தே மாதரம்! வந்தே மாதரம்!!