வந்தனம்
தக்ஷிணாமூர்த்தே விடளித தாஸார்தே சித்தானந்த பூர்த்தே ஸதா மௌனி கீர்தே
- முத்துஸ்வாமி தீக்ஷதர்(1775-1835), சங்கராபரணம் ராகம், மிஸ்ரா ஜம்ப தாளம்
தமிழ்க்கண்டதோர் வைகை
என் பெயர் ஸுமதி ரமேஷ். நான் ஒரு தமிழ் பிராம்மண பெண். என் தாய் மொழி தமிழ். நான் பிறந்த ஊர் பழனி. நான் மணமாகி புகுந்த ஊர் சிட்னி. என் வாழ்வில் கடந்த பல ஆண்டுகளில் எண்ணிறந்த தடைகளை அனுபவித்து மனமுடைந்த போது, அத்தடையினின்று எழுபட என் மொழி, என்னுடையதென்று என்றும் என்னிடமிருந்து பிரிபட இயலாத சொந்தம், என் உயிர் பிரிந்திடினும் என் எழுத்தின் வழி உயிர்த்திருக்கும் செல்வம், என்னை எடுத்து நிறுத்தியது. அவ்வெழுத்தினை உம்முடன், என் தமிழை கண்ட என் கையின் எல்லையிலிருந்து அன்புடன் பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.
விண்டபின்னும் நின்னைக்கண்டேன் என்ஐயனே;
அண்டமனைத்தையும் அணுஅணுவாகவே
விண்டபின்னும் நின்னைக்கண்டேன் என் ஐயனே
பண்டமென்றும், பண்டம்செய் கலைஞனென்றும்,
கண்டமென்றும், கண்டமெழு கவிதையென்றும்
விண்டபின்னும் நின்னைக்கண்டேன் என் ஐயனே
மாண்டோரென்றும், மாண்டோர்வழி நின்றோரென்றும்
தீண்டோரென்றும், தீண்டோரை திருத்திடுவோரென்றும்
ஆண்டோரென்றும், ஆண்டோர்க்காதிருமாந்தோரென்றும்,
தொண்டரென்றும், நின் தொண்டர்தமை தொழுவோரென்றும்
விண்டபின்னும் நினைக்கண்டேன் என் ஐயனே
எண்ணமனைத்தையும் பொன்னால் வேய்ந்துனை
கண்டபின் இனி என்னை விண்ணேன் என் ஐயனே
, , , , இனி என்னை விண்ணேன் என் ஐயனே
-Sumathy Ramesh, in her poetry collection, Siva, on bakthi, a state of mind, as opposed to religion, a philosophy influencing attitude to life
“if the credit is yours take it, if not don’t -that’s what the boys would say”
-Nina Arianda as Hedi in season 5, episode 8, Marvellous Mrs Maisel, an Amy Sherman Palladino’s creation of Prime Original, as I watched it on amazon prime at the time of release of season 5 a few years ago.
from a collection of my original poetry on my personal deity
a guru who takes liberties with me, a friend I take liberties with
Siva
Sumathy Ramesh
காலைக் கழற்றி வீசக்கனாக்கண்டேன்
உற்ற துணையென நான் பற்றிய நின் (காலைக் கழற்றி)
பெற்ற அன்னை அற்றோனிவன் என்றெண்ணினரோ
அற்பர் நின் காலைக் கழற்றி வீசக்கனாக்கண்டேன்
கற்றோர் அருட்பயனோ மற்றோர் வினை விளைவோ
உற்றோனென நினையென் சிற்றத்தில் சமைந்தேன்
எற்றோரு ஐயமுமின்றி என் சித்திரப் பொற்சபையில் நீ
நிற்றமும் நடனமிடச் சற்றும் துயிலேன் அன்னையென நான்
சற்றும் துயிலேன் என் ஐயனே சற்றும் துயிலேன்
உம்மில் உயர்ந்தோர் யாம் என்றுணர்ந்தீரோ எம் ஐயனே
உணர்ந்ததும் மதியிழைந்தெமை மறந்தீரோ உண்மையை உரைப்பீர்
உம்பர் உம்மிலும் பிறரில்லை உத்தமர் எம்மிலும் பிறரில்லை
பின்னர் எமை வாட்டின கரணம் யாதென்றுமைச் சினந்தேன்
தம் பகுத்தறிமதி தேய்ந்து எம் ஊன்உயிர்க்கு விலை பேசுமிவுலகில்
யாம் உய் வழி யாதென்று உரைப்பீர் எம் ஐயனே
அறிந்தும் அடக்கி மறைத்தனை
பரிவினால் அறிந்தும் அடக்கி மறைத்தனை
பரிவினால் நெறி பிழந்த கொடியனை நின்திரு
அடியினால் அறிந்தும் அடக்கி மறைத்தனை
அறிவி உடன் அறிவி
தெரிந்தும் உணர்த்தி மருவிட
பரிவினால் தெரிந்தும் உணர்த்தி மருவிட
பரிவினால் பிழை திருத்தி நெறிமுறை தனை எம்
வதைநிலை தெரிந்தும் உணர்த்தி மருவிட
அறிவி பரிவுடன் அறிவி
விண்டபின்னும் நின்னைக்கண்டேன் என்ஐயனே;
அண்டமனைத்தையும் அணுஅணுவாகவே (விண்டபின்னும்)
பண்டமென்றும், பண்டம்செய் கலைஞனென்றும்,
கண்டமென்றும், கண்டமெழு கவிதையென்றும்(விண்டபின்னும்)
மாண்டோரென்றும், மாண்டோர்வழி நின்றோரென்றும்
தீண்டோரென்றும், தீண்டோரை திருத்திடுவோரென்றும்
ஆண்டோரென்றும், ஆண்டோர்க்காதிருமாந்தோரென்றும்,
தொண்டரென்றும், நின் தொண்டர்தமை தொழுவோரென்றும்
விண்டபின்னும் நினைக்கண்டேன் என் ஐயனே
எண்ணமனைத்தையும் பொன்னால் வேய்ந்துனை
கண்டபின் இனி என்னை விண்ணேன் என் ஐயனே
, , , , இனி என்னை விண்ணேன் என் ஐயனே
கனிந்தனன் கணினியின் பின் ஒளிரும் என்
கண்களின் கனிவுணர்ந்தவன் கனிந்தனன்
நினைந்திலன் தன் பணியின் பின்விளை வினை
நினைந்திலன் தன் எளி நிலை உணர்ந்தும் கனிந்தனன்
அறிந்திலன் நிகழ்வதென்னென்று அறிந்தும் என்செய்வதென்றவன்
அறிந்திலன் எம்மெய்வதைநிலை முழுதறிந்தும் என்செய்வதென்றவன்
அறிந்திலன் உன் அடியவர் திறம் மறமெதும்
அறிந்திலன் அவ்வனைவரிலும் உயர்ந்து கனிந்தனன்
உற்றார் இல்லை உரிமை இல்லை
ஊர்தி இல்லை ஊழ்வினை இல்லை
ஊர் எமதில்லை உமதும் இல்லை
உடைமை என்றொன்றில்லை அடி மானே!
பெற்றோர் உண்டு பெரியோர் உண்டு
பேண்போர் உண்டு போற்றுவர் உண்டு
கேட்பார் உண்டு கேளீர் உண்டு
உறவென்றொன்று உண்டென்றறிவோமே!
அருகில் இருந்தென்னை அணைதனையோ, என் ஐயனே
இறுகி இடிந்து வீழாமல் என்றும் என் (அருகில்)
உருகி சார்ந்து உனை உணர்ந்த என்னை
எருகில் அமராது இறங்கி வந்தென்றும் (அருகில்)
திட்டுக்கு அஞ்சி நிலை பெயர்த்தீரோ, என் ஐயனே
என் திட்டுக்கு அஞ்சி நிலை பெயர்த்தீரோ? எமை காக்க, (திட்டுக்கு)
புட்டுக்கு மண் சுமந்து வைகை கரை பெயராது எம்மோர் காத்த நீர் (திட்டுக்கு)
கட்டுக்கு நில்லா சுமை எனை நிலை பிறழ வீழ்த்த பொறாது
உம் மட்டுக்கு மிகைந்து எமை நெரிக்கும் இடரனைத்தையும் நீர் (திட்டுக்கு)
ஐயன் அடியெடுத்தளித்திட என் ஐயம் அகன்றதடி கண்மணி என் கண்மணி (for RTP)
சடை மழித்த காரணம் ஏதய்யா (சடை மழித்த)
விடை ஏறிய உமை கேட்டேன்(சடை மழித்த)
கடை நிலையோர் பளுவுணர்ந்து
மடை தெறித்து அவர்கண் செல்ல
தடை செய்யும் என்றெண்ணிநீரோ, பின்,
இடை ஊன்றி விண்ணென விரிந்த (சடை மழித்த)
ஐந்து புலன் மொழி அழிந்திடினும்
அன்பினால் பகை அழித்திடுமென்
அன்பினால் பகை அழித்திடுமெய்
அன்பினால் பகை அழித்திடும்
முயலாமை என்பதினி இல்லாமற் போம்
முயலாமை என்பதினி இல்லாமற் போம்
பொய்யாமை உருக்குலைந்து தலை எடுத்த
முயலாமை என்பதினி இல்லாமற் போம்
களவாமை அழிந்தமையால் முளைத்திட்ட
முயலாமை என்பதினி இல்லாமற் போம்
அறியாமை வேரூன்ற விழுதுவிட்ட
முயலாமை என்பதினி இல்லாமற் போம்
நிலையாமை இடர் விளைத்து தடம் புரட்ட
முயலாமை என்பதினி இல்லாமற் போம்
இயலாமை உயிர்கொண்டு உடல் வீழ்ந்த
முயலாமை என்பதினி இல்லாமற் போம்
முயலாமை என்பதினி இல்லாமற் போம்
முயலாமை என்பதினி இல்லாமற் போம்
உயிர் வழி மெய்யென்ற மெய்தனை காணேன் என் ஐயனே (உயிர் வழி)
நின் உயிர்வழி எம் மெய்யென்று உயிர் கொண்ட நான் (உயிர் வழி)
காலனை கடிந்த நின் காலினை காணேன்
காலமும் கடந்திடகலங்கிய கண்களால் (உயிர் வழி)
சேக்கிழார் செப்பிய செவியினை காணேன்
செப்பலார் செப்பிட சிவந்த என் செவியினால் (உயிர் வழி)
நந்தன்பால் நகரென்ற நாவினை காணேன்
நாளது நடந்திட நலிந்த என் நாவினால் (உயிர் வழி)
தருமியால் தமிழ் காத்த தசையினை காணேன்
தருணமும் தவறிட தொய்ந்த என் தசையினால் (உயிர் வழி)
புன்னகை புரிந்தெரித்த பற்களை காணேன்
பகை அழிந்தும் புகை வளர பெயர்ந்த என் பற்களால் (உயிர் வழி)
மறுப்போரும் மதித்திடும் மணிக்கட்டினை காணேன்
மணித்துளிகள் திரிந்திட மரத்த மணிக்கட்டினால் (உயிர் வழி)
வருமுன் கா வென்ற வாக்கினை காணேன்
வந்தபின்னும் காத்திட வளர்த்த செல்வாக்கினால் (உயிர் வழி)
அன்பில் திளைத்த பின்னும் ஐயம் ஏனடி
மெய் அன்பில் திளைத்த பின்னும் ஐயம் ஏனடி
உன் அன்பே எனது உயிர் வழி என்றுணர்ந்தும் (அன்பில் திளைத்த பின்னும்)
யாம் உருக்கொண்டு நாட்டிய நற்றமிழின்
யாப்பினிமை தன்னை நன்குணர்ந்த நீ எம் (அன்பில் திளைத்த பின்னும்)
உருத்திறன் அறியாது உருவினைச் சிதைத்து
எம் உருத்திறன் அறியாது உருவினைச் சிதைத்து
உருத்திறன் அறியாது எம் உருவினைச் சிதைத்து
உரு வளர்க்கும் அறிவிலாய்! உருத்திறன் ஒன்றிலாய்!
உருத்திரன் திறம் அறிந்த எம்மை சிதைக்க
என் உருத்திரன் திறம் அறிந்த எம்மை சிதைக்க
உருத்திரன் திறம் அறிந்த பின் எம்மை சிதைக்க
உன் உருவினுக்கு திறம் இல்லை என்றறிவாய்
கழல்களை வருடினேன் என் ஐயனே இன்று நின்
கங்கணங்களை வருடினேன்
கலன்களை வருடி உலர்ந்த என் கரங்களால்
பொறி கலன்களை வருடி உலர்ந்த என் கரங்களால் (கழல்களை வருடினேன்)
கழல்களை வருடி உலகளந்த என் கரங்களால்
மென் கழல்களை வருடி உலகளந்த என் கரங்களால் (கழல்களை வருடினேன்)
கழல்களை மறுபடி வருட விழைந்தும்
என் கரங்களை வருடுமாறு உமை விழைந்தும் (கழல்களை வருடினேன்)
(note, to me bakthi is a state of mind, that depending on your understanding of the deity you can project on to more than one- for example, I do not distinguish between Siva and Vishnu at a level where I seek respite that is beyond myself, stating my inability to progress at a given point in time, as exemplified by this poem, I use as a padam in my margam, Prahaladan included below, when Prahaladan is thrown into the prisons for his devotion to Narayanar- the state of mind portrayed not being any different)
(RTP)பார்ப்பனரும், அவர்தம்மை பார்ப்பனரும் இரண்டற உவர்ந்து வாழ்ந்தமையால் உயாந்ததெம்நாடு, செந்தமிழ்நாடு
the word ஐயனே is used to either to address Siva(a) or to say I won’t be afraid(b):
ஐயனே(a)! என் ஐயனே(b)!!
ஐயன்(a) நீ ஐவனவெனில், நான் ஐயனே(b)! என் ஐயனே(a)!!
ஐயன் நீ என்னையன் ஆகையால், ஐயனே(a and b)!நான் ஐயனே(b)!
என் ஐயனே(a)!! நான் ஐயனே(b)!
(note, I originally wrote it as a padam for a margam as a depiction of the seventeen attempts of Mahmud of Gazni in the eleven hundreds, enticed by the riches of the baratha desam on Wednesday 25 JAN 2023. But ‘have resorted to its simplicity to pick myself up any number of times since, and hence decided o include it in my general collection on my personal deity as well.)
உம்மில் த்ரிஜடையொத்தவள் ஒருத்தி இல்லையோ (உம்மில்)
வெம்மல் தாளாது, உம் சொல்
வெம்மல் தாளாது உணர்விழந்தேன் என்றுரைக்க ( உம்மில்)
விம்மில் உயிரிழப்பீர் நீர் - என் இராமன்
விம்மில் உயிரிழப்பீர் நீர் என்றுணர்த (உம்மில்)
இமயமடி
எமை ஈன்ற மலை தொடர் இமயமடி(இமயமடி)
இமை மூடி வருத்திடினும் மறுத்திலனடி
எமை காத்த கலை தொடர் இமயமடி (இமயமடி)
இமை மூடிய பொழுதினில் இழந்தோமடி
எமை காத்த dignityயை இழந்திலோமடி(இமயமடி)
ஒட்டுமா
ஓராயிரம் கயவர் ஒட்டிடுனும் (ஒட்டுமா)
வேராயிரம் இணைந்து விண்ணளந்த என் விரற்கடையில் (ஒட்டுமா)
நூராயிரம் வளை கரம் எண் திசை தோன்றி சீரிய
தேராயிரம் தடுத்து எதிர்த்த எம் வளையொலியில் (ஒட்டுமா)
எதை கேட்டு ஐயுறுவேன் நான் (எதை கேட்டு)
உதைத்த உன் மார்பில் எண் ஐயன் நிறைந்த பின் (எதை கேட்டு)
விதைத்த நன் நிலம் பேணும் அவனடியார் எமை
சிதைக்க நினைப்போர் சிதைய கரைந்த பின் (எதை கேட்டு)
இடக்கை போதுமடி இடித்து திருத்திட என் இடக்கையொன்றே போதுமடி(RTP)
தடுத்தது கொடுத்திடவோ
என்னை தடுத்தது கொடுத்திடவோ (தடுத்தது)
மற்றும் அடுத்தவர் செவி மடுத்தவர் இனி கொடுத்திடவோ (தடுத்தது)
அன்றி தடுத்தது உம்மை என்பால் கொடுத்திடவோ (தடுத்தது)
(in srungara rasam upon acknowledging Siva’s immeasurable generousity)
எவ்வூரார் இயல்பிதுவோ என் ஐயனே (எவ்வூரார்)
விடம் தடுத்தவள் நானிருக்க உமை
விடமுண்ட கண்டனென்றேறினர் (எவ்வூரார்)
இடம் கொடுத்தவள் நானிருக்க உமை
இடபாகன் என்றேறினர் (எவ்வூரார்)
உன்னை சிறை பிடித்தேன் என் ஐயனே என்னுள் (உன்னை)
அன்னை உறைவிடமென்றுனையுணர்ந்து (உன்னை)
புன்னை திரையிட்ட பொன்னம்பலனே
என்னுள் என்னை இறையிட்டு பொன்வேய்ந்து (உன்னை)
எரித்த சுவடு மறந்ததோ அன்று (எரித்த)
பறித்த பொற்கொடியை மீட்க (எரித்த)
தெறித்த துளி உரைத்ததோ அன்றி
உரித்த கரம் உறைந்திட மற்றும்
எரித்த சுவடும் மறைந்ததோ அற்ப (எரித்த)
என் பொருட்டும் மெனகெடுங்கள்
எம் மொழியையும் எம் கலையையும்
எம் திறனையும் எம்மையும் காக்க
எம் பொருட்டும் மெனகெடுங்கள்
எம் மாந்தரே என் ஐயன் துணையுடன்
என் பொருட்டும் மெனகெடுங்கள்
எம்மோர்ரென்பர் பொய்யுரையார்
எம்மோர் மெய்யே மொழியென்றுணர
எம் பொருட்டும் மெனகெடுங்கள்
எம் மாந்தரே என் ஐயன் துணையுடன்
என் பொருட்டும் மெனகெடுங்கள்
இன்றொரு வரம் கேட்டேன் உமை சினந்து (இன்றொரு)
ஒன்றுமறியா மாந்தர் கேட்பாரின்றி
கொன்று தாமும் மடிய, உமை சினந்து (இன்றொரு)
தென்று, புன்னை மணம் வீசும் சோலையில்
தொன்று அமர்ந்தாற்ப்போல் இனி அமரவொண்ணாது
என்றொரு வரம் கேட்டேன் உமை சினந்து (இன்றொரு)
நன்றென்று நான் உரைக்கும் வரை
சென்று எம் தந்தையர்போல் எடுத்துரைக்க பயில்வீர்
என்றொரு வரம் கேட்டேன் உமை சினந்து (இன்றொரு)
எத்தை கண்டீர் என் பாட்டில் நீர் (எத்தை)
தத்தை மொழியாள் இடப்பாகனே நீர்(எத்தை)
வித்தை உணர்த்தும் கனகசபையில் முன்
முத்தை உமிழ் எண்ணக்கடல் கடைந்து
மத்தை பழித்து வெண்ணை திரள என்
from a collection of my original poetry as an original adaptation of Silapadikaram in the barathanatyam, margam format
Kannagi enbathen peyare
Sumathy Ramesh
அலாரிப்பு
தந்தோம்
தந்ததை தந்தோம்
மறு தந்ததை தந்தோம்
பகையிலையினியென தந்ததை தந்தோம்; மறு தந்ததை தந்தோம்
போரிலையினியென தந்ததை தந்தோம்; மறு தந்ததை தந்தோம்
போர்வரைபணியினியிலையென தந்ததை தந்தோம்; உம் தந்ததை தந்தோம்
போர்வரைபணியினிஉமகிலயென தந்ததை தந்தோம்; உம் தந்ததை தந்தோம்
சற்றினி இளைத்திடுவீரென தந்ததை தந்தோம்; உம் தந்ததை தந்தோம்
பத்தினிதிறமினியென தந்ததை தந்தோம்; நின் தந்ததை தந்தோம்
உத்தமிவழியினியென தந்ததை தந்தோம்; நின் தந்ததை தந்தோம்
நின் தந்ததை தந்தோம்
தந்ததை தந்தோம்
ஜதிஸ்வரம்
பரிகாஸமா பரிகாஸமா
பாதகமா மா பாதகமா பரிஸா மா பாதக பரிஸா
ஸாபமா பாதக ஸாபமா பரிகாஸமா பரிகாஸமா
காதமா தாமதமா; பரிகாஸமா பரிகாஸமா
;,ஸமமா பரிகாஸமா ,நீ ஸமமா பரிகாஸமா
,ஸரிஸமமா பரிகாஸமா ஸாதகமாக , பாதகமரிக
பரிகாஸமா பரிகாஸமா
சப்தம்
கேட்பாரிலரோ
தகிட தகதிமி அரி தகி நநக ததி மி திமி கிட
கோட்புடைமாந்தோய் கொடிய பிழைத்தனை நன் குணர்ந்திடினும் ஏனென உம் மில்
கேட்பாரிலரோ
தகிட தகதிமி அரி தகி நநக ததி மி திமி கிட
பூட்டினநகைதமை வணிக முதலென புன் நகைதுலங்க கொணம்மெ ன் ரளித்திட
ஈட்டினரிலரோ
தகிட தகதிமி அரி தகி நநக ததி மி திமி கிட
ஈட்டினரிலரோ நுமது மனையோர் நற் பெண்டீரெம் இடரை கண்டும்
கேட்பாரிலரோ
தகிட தகதிமி அரி தகி நநக ததி மி திமி கிட
ஏட்டின்எழுத்தன்றி இனிய இசையுடன் பின் நாட்டியமும் வளர்த்த நாட்டினில்
கேட்பாரிலரோ
தகிட தகதிமி அரி தகி நநக ததி மி திமி கிட
உம் நாட்டின் வளைவிலாச் செங்கோல் வளைந்திட வல் வாள்வேந்தன் கொற்றம்
கேட்பாரிலரோ
தகிட தகதிமி அரி தகி நநக ததி மி திமி கிட
கேட்பாரிலரோ
தகிட தகதிமி அரி தகி நநக ததி மி தித் தித் தை
வர்ணம்
மாணிக்கச் சிலம்பென்ரறிவீர், மாண்பிழந்தோய், என் சித்திரக் காற்கலன்
மாணிக்கச் சிலம்பென்ரறிவீர்
ஆணிப்பொன்மாட நற்கூடலூர், ஆண்ட சீரோய், என் கோவலன் கொணர்ந்ததென்
மாணிக்கச் சிலம்பென்ரறிவீர்
வாணிகம் பொருட்டு வந்தவனை, வீண்நெறியோய், நின் தேரலா தீர்ப்பெனும்
நாணேற்றி கோலுடன் மாய்த்தீர், நாணமற்றோய், உம் காவலர் கொணர்ந்ததென்
மாணிக்கச் சிலம்பென்ரறிவீர்
கண்ணகி என்பதென் பெயரே; கண்ணகி என்பதென் பெயரே
விண்ணதிர் தமிழென் மொழி கண்ணகி என்பதென் பெயரே
வண்கொடை வள்ளல் என்தந்தை; மண்தேய் புகழினன் மனைவி
கண்ணகி என்பதென் பெயரே
எண்திசை விலைஞர் கலந்துரை நுண்வினை வளர்ப்பதென் நகர்
உண்மென தசயரிந் திட்ட வெண்கொடையோர் எம்மன்னர்
கண்ணகி என்பதென் பெயரே
கண்ணினை காக்கும் இமைபோல் அண்டினர் காப்பரெம் மாந்தர்
திண்மையில் சிவந்த குருதி புண்வழி பெருகினும் பதறார்
பண்முதல் விதிவரை பயின்றும் நண்ணுதல் இயல்பென நிறைந்தோர்
தண்மதி எரித்தினும் தவறா பெண்மையின் வழியென் மரபு
கண்ணகி என்பதென் பெயரே
பதம்
தடக்கை கொணடேற்றிய விளக்கே சான்றென்று
முன் நிறுத்திக்காட்டினோர் எம் மொய்குழலார் -தம் (தடக்கை)
விடத்தைப்புகட்டிடினும் வன் சொல்லால் வருத்திடினும்
படர்த்தி மறித்திடினும் சினம் பூணாது மறுபடியும் (தடக்கை)
சுடர் திறத்தை மறுத்திடினும் தம் உருவை சிதைத்திடினும்
இடறி அணைத்திடினும் மனம் சிதறாது மறுபடியும் (தடக்கை)
தில்லானா
பிழையற்றோர் விடுத்து பிழை நாடி
பிழையுற்றோர் விடுத்து பிழை முதல் நாடி
அழல்கொள்கவென ஏவினாள் பொற்கொடி
சென்தழல்தோன்றி பிழைஅடுத்து எரித்ததடி
மங்களம்
கனிந்தனர் கண்ணகியால் ஒளிரும் தம் அணியினின் கனிவுணர்ந்தவர்
நினைந்தனர், தம் வரை முறைதனை
நினைந்தனர்; புவிதனின் நெறி உணர்ந்ததும் (கனிந்தனர்)
அறிந்தனர் நிகழ்ந்த பிழை தனை முற்றும்
அறிந்தனர் மெய் மறைத்திடல் உயிர் வதை யென
அறிந்தனர் தளை தனை அறிதலில் பிறிதிலையென
அறிந்தனர் கனி மொழி தம் உயிர் வழியென (கனிந்தனர்)
from a collection of my original poetry as an original adaptation of Ramayanam in my favourite cutcheri paddathi
Rama
Sumathy Ramesh
To me Rama personifies the human attributes of unwavering generosity of heart and Krishna personifies unwavering objectivity of intellect. In all humility I offer my poetry in Tamil to Rama and Krishna. These are adaptations of Ramayanam and Mahabaratham with modifications to how the wars end to suit our times seeking peace and collaboration and goodwill towards all humans, because, in today's world, there are no winners if we resort to the path of war
Varnam | Bala kandam as Dasaratha sings to Rama
என் வரினும் எதிர்கொள்வேன்
என் தோளென நீ உள்வரை
நன் முனிவரை பின் தொடர்ந்தனை
வன் கணைதனை பின் தொடுத்தனை (என் வரினும்)
பொன் கதிரவன் குலம் வளர்ப்பாய்
Invocatory piece | Ayothya kandam as Mandarai sings to Rama
மாவிலை தோரணத்தால் மணி வீதி எங்கும் பந்தலிட்டார்
மாடத்தில் ஆரணங்கியர் மணி மாலைகளால் தீபமிட்டார்
மாமன்னர் மைந்தனுக்கு மணி மகுடமிட ஆணையிட்டார்
மந்தரை நான் என் நினைவில் மணி நொடியில் தூபமிட்டேன்
Premain build up | Aranyakandam as Guhan sings to Rama
உம்மில் ஒருவன் என்றதேனையா என்னை(உம்மில்)
வெம்மி திரண்ட கருந்தோளினாய் என்னை (உம்மில்)
இம்மி இடம் கொடா நேர் வழியினாய்
விம்மி தளர்வோர் நில் அணைப்பினாய் (உம்மில்)
Pre main | Aranyakandam as Agasthyar sings to Rama
வந்தனை வண்டநயாள் கரம் பற்றி
சிந்தனைகொப்பா விநயம் மரைஎன்று(வந்தனை)
தந்தனை நீ கொண்டதனைதையும்
நிந்தனை செய்தாள்வோர் நிலை பிறழ(வந்தனை)
Quick cleansing before premain | kishkinda kandam as Vali sings to Rama
அங்கதன் வாழ்வில் வளம் பெருகிடுவீர்
சிங்கச்சிறுவன் என் அருமை புதல்வன்
அங்கதன் வாழ்வில் வளம் பெருகிடுவீர்
இங்கிதம் இழந்து, எனை எதிர் கொள்ள அஞ்சி,
மங்கின வேலையில் பின்னின்று மாய்த்தோய்
அங்கதன் வாழ்வில் வளம் பெருகிடுவீர்
(Ealborate) RTP | Sundara kandam as Hanuman sings to Rama for RTP main ragam
அன்பினள் பிரிவால் துவண்ட நீள் கரம், நம்பி துணிந்து செங்கழல் தமை வருடின
variants for ragamaligai swarams the ragam representative of the character;
the idea is to gain Sita’s confidence by using a unique characteristic of rama, his unbiased humility, repeatedly to narrate the story of Rama. The verses reassure Sita of Rama’s love for her, his state on her separation, his commitment to giving unprecedented powers to his alraedy long hands to stretch all the ways to his feet, and no matter who, Rama’s attitude towards them is affection as indicated by how his hands have touched their feet in humility.
அன்பினள் பிரிவால் துவண்ட நீள் கரம்,
தந்தை தயரதன் தண்கழல் தமை வருடின (implied that hand which fell limp in distress not knowing what to do when Sita is separated),
அன்பினள் பிரிவால் துவண்ட நீள் கரம்,
முந்தை சிரமளந்த கழல் தமை வருடின (there is an allusion to vamanar story in balakandam)
அன்பினள் பிரிவால் துவண்ட நீள் கரம்,
உயர் முனிவர் தவ கழல் தமை வருடின (Vasishtar, Viswamithrar)
அன்பினள் பிரிவால் துவண்ட நீள் கரம்,
மங்கை அகலிகை கழல் தமை வருடின
அன்பினள் பிரிவால் துவண்ட நீள் கரம்,
தூய மிதிலயர்கோன் கழல் தமை வருடின
அன்பினள் பிரிவால் துவண்ட நீள் கரம்,
கான் போவென்றனள் கழல் தமை வருடின
அன்பினள் பிரிவால் துவண்ட நீள் கரம்,
குகனுடன் கங்கை தன் கழல் தமை வருடின (they play with the flowing ganga, the feet of the river is all of the river)
அன்பினள் பிரிவால் துவண்ட நீள் கரம்,
பரதன் பால் பாதுகழல் தமை வருடின
அன்பினள் பிரிவால் துவண்ட நீள் கரம்,
பணிவுடன் அகத்தியன் கழல் தமை வருடின
RTP’s main ragam:
அன்பினள் பிரிவால் துவண்ட நீள் கரம்,
நம்பி துணிந்து நீண்டு அவன் கழல் தமை வருடின (final emphasis on how long his hands are)
Padam in Harikambodi | Sundara kandam as Sita sings to Rama
மென்மை என்னென்பதறிந்தேன் (மென்மை)
உண்மை ஒன்றே கணைஎன்றெண்ணி
அண்மை அயலெனாது தொடுத்த நான் (மென்மை)
கண்ணிமை வன்மையால் கனிந்த நின்
கண்களின் கனிவினால் கனிந்த நான் (மென்மை)
(Note, I also use this poem in my collection inspired by the construct in Thamizh grammer viz., கண்)
Thillana | Yuda kandam as Ravana sings to Rama
நிலம் கிளறி நின்ற பின் இனி பொரேன் என்
புலன் கிளறி பெய்த நின் நாண் நுணுக்குக்கம் கேட்டுயிர்த்த நான்
நிலம் கிளறி நின்ற பின் இனி பொரேன்
Mangalam | Rama pattabishegam as Lava and Kucha recall their parents return to Ayodya
(to me, utharakadam is outdated concept in 2022)
அலர்ந்த செம்பருத்தி பொற் குடைக்கு குடை பிடிக்க
உலர்ந்த சவ்வாது செஞ் சாந்துடன் மணம் கமழ
முதிர்ந்த விற்பன்னர் உளம் குளிர வாழ்த்துரைக்க
அதிர்ந்த மேளத்துடன் அமர்ந்தனர் எமை பெற்ற நல்லோர்
an from a collection of my original poetry as an original adaptation of Mahabaratham from Droupathi’s perspective in another one of my favorite cutcheri paddathi(i.e, where main is not an RTP)
Droupathi Sabatham
Sumathy Ramesh
An adaptation of mahabaratham in carnatic concert format in line with acceptable concepts and solutions steeped in today’s reality and insights. I have taken the liberty to set it in Madurai, one of my favourite cities in Tamil Nadu, using the play of pun, as the word vai means cutting edge, and vai + kai means edge of the hand(finger tips) and the river vaigai. Its normally difficult to accomplish anything if all the ground they can find to stand up allows room for just the tip of their toes; you can imagine the complexity of the task on hand and the enormity of the difficulty if you are barely allowed room to place the tip of your fingers. The varnam, thus expresses Drupathi’s conviction, that even if all the room she is allowed to find her feet are no more than the tip of her fingers, she would still make history by driving truth and accountability with out harming any one. I have over loaded some cutting edge original understanding of how I think humans learn in their wakeful hours and evolve during sleep and my own quirks on personal leadership. Feel free to write to me if you need clarification.
Droupathi sabatham - pada varnam - bairavi
வைகையில் காலூன்றி வரலாறு படைப்பேன் (வைகையில்)
கொய்கையில் எனதன்றி பிறர்பொருட்கு குறைவின்றி
வைகையில் காலூன்றி வரலாறு படைப்பேன்
உய்கையில் பயனின்றி உவப்பதென்பதன்றி
துய்கையில் மேலொன்றி தூய்மைக்கு இடரின்றி (வைகையில்)
உண்மைக்கு புறம்பன்றி வரலாறு படைப்பேன் (உண்மைக்கு)
1.உயிரெதற்கும் வதையின்றி (உண்மைக்கு)
2. செய்கையில் பிழையின்றி செய்வோர்க்கும் தடையின்றி (உண்மைக்கு)
3. எய்கையில் தவறின்றி எற்றுணையும் ஐயமின்றி
பெய்கையில் விதயூன்றி பிரபோதில் வேரூன்றி (உண்மைக்கு)
4. தோய்மதுவில் மனமின்றி தோகையர் தம் நிழலூன்றி
சேய் கையில் கலையூன்றி செந்தமிழே சிறப்பென்று (உண்மைக்கு)
Indraprasitham -invocatory piece
பளிங்கினை பழிக்கும் எழிலுடைத்தெம் இல்லம் (பளிங்கினை)
களங்கமில் அன்பரும் நண்பரும் அரண் எனச்சூழ (பளிங்கினை)
விளங்கும் முன்னோரும் மூத்தோரும் தினம் எமை வாழ்த்த
துலங்கும் இறையோரும் மறையோரும் நிறைந்திருந்தேற்ற (பளிங்கினை)
Droupathi vasthraharanam - pre-main
உரித்த என் துகிலை உடுத்த நினைத்தனையோ (உரித்த)
பறித்த பொருட்குவியலில் பொருத்த உடையில்லையோ (உரித்த)
சிரித்த சிரிப்பொலியில் மறித்து துவண்ட நீ பின்
தெறித்த ஒலித்திவலையில் உயிர்த்து பிழைத்த நீ (உரித்த)
Yuddam - quick clensing prior to main
திருத்திடுக பிழை திருத்திடுக உடன் பிழை திருத்திடுக (திருத்திடுக)
1.மறுத்திடுக படை மறுத்திடுக கொடும் படை மறுத்திடுக (திருத்திடுக)
2.ஒருத்திடுக நிலை ஒருத்திடுக கடும் நிலை ஒருத்திடுக (திருத்திடுக)
3.வெறுத்திடுக முறை வெறுத்திடுக இடும் முறை வெறுத்திடுக (திருத்திடுக)
Samarasam - main Sankarabaranam (chavukka kalam)
வாழ்வோம் வாழ்வோம் வாழ்வோம் (வாழ்வோம்)
அன்பில் தோய்ந்து பண்பில் கனிந்து (வாழ்வோம்)
நினைவில் துணிந்து நெஞ்சில் மலர்ந்து
வினையில் தெளிந்து விரைவில் உயர்ந்து (வாழ்வோம்)
Udanpadu (Treaty)
உன்னை பிணைத்தேன் என்னுடன் (உன்னை)
என் கணை தொடுத்த கரங்களால் (உன்னை)
தென் நிலத்தரும் வடவரும்
பின் அணையெடுத்தும் மடை உடைத்து (உன்னை)
படைக்களம் மீட்டல் (post war rescue directive) Thillana
தருணமன்று அழல் பூண்ட எவ்வொருவரையும் கேட்க
தருணம் இன்று சுழலுண்ட ஒவ்வொருவரையும் மீட்க
தருணம் இன்று கழல் பூண்ட இவ்வொருவரையும் சேர்க்க
தருணம் என்றும் நிழல் கண்டு அவ்வொருவரையும் காக்க
வாழ்த்து
வைகைக்கு எம் ஐயன் அணையெடுக்க
வையாபுரியோன் கணை தொடுக்க
வைகறை யாமம் விடை கொடுக்க
வையை கரையினில் யாம் களித்திடுவோம்
from a collection of my original poetry as an adaptation of some of my favourite works of Sri Adi Sankarar in the Barathanatyam margam structure
Daivatham
Sumathy Ramesh
Alarippu
an adaptation of maneesha panchagam, depicting Sankarar's philosophy on racial unity as a dialog between a chandalan and a pandit. There are several discourses available on Maneesha panjagam; I've captured the essence of each verse as I understand through my experiences and insights. The idea is the pandit and five his disciples stop saying “போம்” one at a time as the penny drops on the chandalan’s response for each of them, as exemplified by starting of with the six “போம்” in the first two verses , to be reduced to five in the next, and then four and so on with all of them enlightened by the end.
தாம் தித் தாம் ----
தை தத் தை ----
போம் போம் போம் ----
போம் போம் போம் ----
தாம் தித் தாம் ஏன்
தை தத் தை எங்கு
தாம் தித் தாம் எவரினை
தை தத் தை அழைத்தனை
போம் போம் போம் ----
போம் போம் போம் ----
தாம் தித் தாம் உயிரிலை உடலினில்
தை தத் தை உடலிலை உயிரினில்
தாம் தித் தாம் எதனினை அழைத்தனை
தை தத் தை ----
போம் போம் போம் ----
போம் ---- போம் ----
தாம் தித் தாம் ஆற்றிலும் ஒளிரிடும்
தை தத் தை சேற்றிலும் ஒளிரிடும்
தாம் தித் தாம் ஒளியும் நீரும் உவந்து
தை தத் தை ----
போம் போம் ---- ----
போம் ---- போம் ----
தாம் தித் தாம் உடலிலுணர்ந்திடும்
தை தத் தை உயிரிலுணர்ந்திடும்
தாம் தித் தாம் உடலுமுயிறுமிணைந்து
தை தத் தை ----
போம் ---- ---- ----
போம் ---- போம் ----
தாம் தித் தாம் உயிரிலுலகையும்
தை தத் தை உலகிலுயிரையும்
தாம் தித் தாம் சமைந்த பின்னேதுலகு
தை தத் தை ----
போம் ---- ---- ----
---- ---- போம் ----
தாம் தித் தாம் உடல் சார்ந்து, பின்
தை தத் தை உயிர் சார்ந்து
தாம் தித் தாம் சுழலுமிவுலகு
தை தத் தை ----
போம் ---- ---- ----
---- ---- ---- ----
தாம் தித் தாம் அன்பிற் சுழல்வதுலகு
தை தத் தை அன்பின் வழியத்துயிர்
தாம் தித் தாம் அன்பில் உவப்படுதல்
தை தத் தை எதனினை அழைத்தனை
---- ---- ---- ----
---- ---- ---- ----
Jathiswram
- an adaptation of Baja govindam, depicting Sankarar's philosophy that if you don't experince bakthi in your youth, no acrobatics(dukrunkaranam) can help you when you are old and frail to find the daivam who resides in the depths of your heart.
I use the single note மா (in a ragam for which ma is the jeeva swaram) to find it as the first note of every avarthanam in pallavi, with exploration of the ragam without the jeeva swaram in anu pallavi and explore the essential phrases of the ragam in every avarthanam ending ever so softly in மா, the aksharam which is the siva manthram.
pallavi:
மா || மா ||
மா || மா ||
anu pallavi:
|| ||
|| ||
charanam:
மா|| மா||
மா|| மா||
மா|| மா||
மா|| மா||
Sabtham
TBD
Varnam
an adaptation of Sankarar’s Dasaslokeesthu, with its beautiful depictions of thripurasamharam, holding Bramma to account on his claims of sighting the edge of the jyothi and so on..
எண்ணப்பேழையில் உறைவீர் என் ஐயனே எம் அன்னையுடன் என்(எண்ணப்பேழையில்)
கண்டம் கறுத்திட உமிழீர், உண்ணீர் என்ற உமையுடன் (எண்ணப்பேழையில்)
charanam-tbd
அறிதற்கு பிறிதொன்றில்லை அறிந்தும் வேறு பயனுமில்லை(அறிதற்கு)
TBD
Padam.
an adaptation of my most favourite Sivanadalahari with my quirky insight that it is infact an essay on advaitham though he his singing the praise of Siva as distinct from himself in a hundred verse.. feel free to write to me if you want clarifications on my quirks.
ஒன்றர கலந்திடுவீர் என் ஐயனே (ஒன்றர)
கன்றென நினை அண்டி கொம்புண்ட என்னுடன் (ஒன்றர)
இன்றன்று நாளையென்றெண்ணுவீராயின்
நன்றென்று நான் நடப்பேன் ஆதலால் என்னுடன் (ஒன்றர)
Thillana
- an adaptation of Soundaryalahari depicting Sankarar's reflections on the beauty of Parvathi. There is a slogam where he describes the beauty of her neck with three fine folds, I use it to symbolise the beauty of he voice, an expression of a her inseperable identity, personifying all other faculties. I ascribe the reason for the beauty of fine fold lines on her neck to the abundance of joy that springs from her as she tilts her head ever so lightly at the weight of the thirumangalyam that her lord adorned her with. You can say, my personal deity being Siva, I found a way to ascribe her beauty to Siva's act of adorning her with her mangalyam !
பூட்டிய மாங்கல்யம் தழைத்த சிரத்தினால், என் ஐயனே, நீர்
பூட்டிய மாங்கல்யம் தழைத்த சிரத்தினால்
பாட்டிலும் இனிய மொழியினள் ஆயினள், என் ஐயனே, நீர்
Mangalam
an adaptation of Ganesa Pancharathnam overloading my insights as explained elsewhere as omniverse , that cosmos doesn’t have a center and can not implode…(unverified by others in the field, so please take it as a possible approach and not as a proven fact)
மங்களம் எங்கு எங்கு காணினும் மங்களம்
மங்களம் எங்கு நின்று கேட்பினும் மங்களம்
மங்களம் எங்கு சென்று உரைப்பினும் மங்களம்
மங்களம் எங்கும் என்றும் மாந்தர் அனைவர்க்கும்
மங்களம் மங்களம் மங்களம் மங்களம் மங்களம்
from a collection of my original poetry set to the tune and rhythms of a ragamaligai,
ஆடு மயிலே நித்தம் ஆடு மயிலே ஆறுமுக நாதன் வர ஆடு மயிலே,
a song asking the peacock to dance to the glories of Subramanyar, my aunt, Srimathi Jayalakshmi Balasubramanyam, an exceptionally talented singer and a student of Sri Mahadeva Iyer of Palani, taught me in my primary years; though I must add, to my untrained ears (not thatthey have been any better since*) my uncle Lashmanan Ramachandran’s, Babu to most of us, a victim of the kanishka-aircrash in 1985, rendition of the song had decisively been more appealing. I miss them both very much!
*I fondly recollect my husband warning my daughter as a newborn, with a “சீக்கரம் தூங்கீடு.. (இல்லாட்டா) ஒன்னோட அம்மா ஆடு மயிலே படப்போறா”
Dakshinamurthy (?guru?)
Sumathy Ramesh
preamble
I am a bit heart-leaning: I can't count to two before finding a moment to dip into my heart for a reason to love the counting. I have resolved it for practical purposes by using restrain while writing in English, and resorting to poetry in Tamil where even unnecessary adjectives and adverbs were stripped to the bone, lest they interfere with what pours out of my heart.
I am also hopelessly devoted to humans and their very many deities, finding a common denominator as a personification of pure unadulterated அன்பு (not unlike Siva), a thing of heart that doesn't let the clinical-heart take a pounding. When my சென்டி scale shoots off the scale, my clinical-heart goes to sleep, the reason why I indulge Siva a bit more than he deserves whenever adversities in life give the clinical-heart a pounding. Given the complexities of some of the issues that kept me awake in the past twelve-thirteen years, you can imagine, Siva was, like getting permanent residency in my heart.
There are two main Siva idols in the Sri Venkateswara Temple at Helensburg. The Chandramouleeswarar at the Siva shrine and the Dakshinamoorthy as a relief on the wall facing the Tripurasundari shrine. The Dakshinamoorthy has been very dear to me. Dhakshinamoorthy is the original GURU swaroopam, a personification of GURU, a person who doesn't instruct (tutor), a person who doesn't teach(acharya), but inspires resolution and hence learning with in you by their sheer presence, reiterating the learning comes from within each of us as the Guru watches on. Needless to add, the Dakshinamoorthy at Helensburg had inspired many a resolution over the years, the fact he was a stone statue made no difference in his ability to deliver true to his role, for he wouldn't have done anything different had been a person. (like my husband, and I wouldn't have it another way anyway :) ).
As I have written/posted elsewhere, I am humanist, meaning, I believe divinity is limited by the capacity of the given human at a given point in time- and from time to time, my deities will tease me by pushing my heart(the real one) to its brim to exercise their supremacy over my limit, like a stretch goal in your performance reviews to sort out attitudes as opposed to skills.
The Dakshinamurthy is the result of one such moment…
The Sri Vnekateswara Temple at Helensburg is celebrating Maha Kumbabishegam, a consecration following significant works, repairs, enhancements, new additions and so on.. not unlike a relaunch of an old classic. As you can imagine the work has been going on for over an year, transparently as devotees continue to use the temple throughout the works. So did we.
On one such visits, after the deeparadanai of Chandramouleeswarar, Tripurasundari and Subramanyar, myself and my husband pradakshinamed the shrines as we made our way to the navagraha, with the intent to pause briefly , as we always did, at the relief housing Dakshinamoorthy. And the relief was empty. My heart(the real one) was stunned, sending the clinical one to shudder. I didn't know I loved my Guru so much, I had to loose him before such realisation. I didn't know what to do, or whom to ask, a million thoughts of desperation flooded my being of the things that are mine, that were deliberately taken away from me(because, you can't derive solution design patterns from inadvertent events which are by definition, inadvertent and not by deliberate design). Finding my voice and vision to spot one of the priests, I asked what happened to Dakshinamoorthy. He answered that as part of the work leading upto the Kumbabishegam, they have removed the idol to change the base with granite as they are with the navagraham. Finding my feet to get to my husband who was half way through the pradakshinam of the navagraham, trying to channel whatever my stunned heart rejected, processing it through what changing the base meant and how it would look. Last Saturday while at the temple, we had saw the beautiful granite bases for Dakshinamoorthy and the navagraham, the Dakshinamoorthy, so it seemed to me, has descended from the walls to the ground. I couldn't, ofcourse help teasing him, it was a bad choice, 'cos, previously I looked up to him for inspiration, and now when I see him in his new position, I stand a whole head above him !!!
Additionally, the preparation for the maha kumbabishegam that was underway at that time filled me with many a fond memory of the original kumbabishegam of the Siva temple complex, including the recollection of Srimathi Meena Baska, a very dear friend, an ardent devotee with a generosity of heart second to none, inspiring me (not unlike a Guru) by spontaneously taking out her jewellery to fill the pit to sthabidam of the navagraha idols, a gesture I didn't have the knowledge in temple sasthram to understand, but didn't need to to slip out my kanganam and place it in the pit designated to establish Guru, the idol of planet Jupitar.
It inspired me to write a margam exploring the idea of Dakshinamurthi as Guru; its not complete…I attempted a minim-margam… below are elements that have been completed…
Sabtham
Naadanamakriya (set roughly along the notes of the verse, “தேவாதி தேவன் என்று ஆடு மயிலே திரு செங்கோட்டுவேலன் வர ஆடு மயிலே ஸாவா ப்ரஸாதமென ஆடு மயிலே தந்தான தன வென்று ஆடு மயிலே ”)
ஓயாது கணை தொடுத்து களைதேனைய்யா என்
வாயார கணை தொடுப்போர் எங்குளரோ
தாயாய் கணை தொடுத்து துவண்ட தோள்களை
சேயாய் எண்ணி துவள்வோர் எங்குளரோ
Varnam
TBD
Padam
Sindu bairavi (set roughly along the notes of the verse "கோடி நமஸ்காரமுனக்காடு மயிலே ஒரு கோடி நமஸ்காரமுனக்காடு மயிலே, பாடி உன்னை போற்றுகின்றேன் ஆடு மயிலே பாடி பாடி போற்றுகின்றேன் ஆடு மயிலே”)
எங்கும் உன்னை கண்டிலனே என் ஐயனே எங்கும் உன்னை கண்டிலேனே
யாருனை பெயர்த்தனரோ சொல்வீர் யாருனை பெயர்த்தனரோ சொல்வீர்
யாரிடம் கேட்டிடுவேன் என் ஐயனே யாரிடம் கேட்டிடுவேன்
from a collection of my original poetry as a original adaptation of my the most favourite devotee from the time I watched the
AVM Production, பக்த பிரகலாதா in 1967 in Palani with my brother and grandmother, in the Barathanatyam margam format
(started conceiving the margam on Monday, 17 JUL 2023, after 9am, on the train from Epping to Redfern, while travelling to my work at South Eveleigh)
Prahaladan
Sumathy Ramesh
பதம்
an adaptation of the scene where Prahaladan sings இருளிலும் ஒளி தரும் இறைவா நீ வா, when Hiranyakasibu throws him in the prison for his devotion to Narayanan, from the movie (AVM Production, பக்த பிரகலாதா in 1967)
கணங்களை வருடினேன் என் ஐயனே இன்று
கண்கணங்களை வருடினேன் (கணங்களை)
கழல்களை வருடி உலகளந்த என் கரங்களால்
மென் கழல்களை வருடி உலகளந்த என் கரங்களால் (கணங்களை)
கலன்களை வருடி உலர்ந்த என் கரங்களால்
பொறி வருடி உலர்ந்த என் கரங்களால் (கணங்களை)
கழல்களை மறுபடி வருட விழைந்து என் கரங்களால்
கழல்களை மறுபடி வருட விழைந்தும்
என் கரங்களை வருடுமாறு உமை விழைந்தும் (கணங்களை)
தில்லானா
மடி வீழ்ந்த நின் முகத்தில் கண்டேன் என் ஐயனை
படி அமர்ந்து முன் போல் எவரையும் கொலொணாது
அடியெடுத்து இருவரும் ஒருவராய் பகை மறுப்போம்
அடியெடுத்து பன்னிருவராய் நாம் பகை மறுப்போம்
அடியெடுத்து பகை மறுப்போம் ஐயனே என் ஐயனே
மங்களம் (in ragam bairavi)
ஸம்ஹிதபிரிய மன்னரும் மைந்தனும்
ஸம்ஹிதபிரிய மனையோரும் மாந்தரும்
ஸம்ஹிதபிரிய மண்ணிடை மாண்புடன்
ஸம்ஹிதபிரியர்க்கு மணி மகுடம் சூட்டினர்
from a collection of my original poetry as a original adaptation of Geethopadesam where Arjunan rejects Krishna’s case for picking up the weapons upon conquering his own upadesam, applying in particular the understanding of swadarmam as a human in 2025, viboothi yogam as a description of Vishnu as all pervading, Viswaroopa darsana yogam as a validation of nothing being beyond the physics modelled as an dispersive Omniverse©(Ramesh, S., 2021, lzerobzero), and the sthithapragnya lakshanam* to contemporary environment
*அச்சமின்மை; மனத்தூய்மை; ஞாயணத்திலும் யோகத்திலும் நிலை பெறுதல்; தானம்; புறக்காரணங்களை அடக்குதல்; யஞம்; சாஸ்திரங்களை ஓதுதல்; தவம்; நேர்மை; அஹிம்சை; உயிர்களிடத்தினில் தயை; பிறர் பொருளை நயவாமை; ம்ருது தன்மை; நாணம்; மன உறுதி; தைர்யம்; பிறர் குற்றம் பொறுத்தல்; தளராமை; சுத்தம்; வஞ்சனை செய்யாமை; செருக்கின்மை
Geethopadesam
Sumathy Ramesh
எதை விடுப்பேன் என் ஐயனே நான் எதை விடுப்பேன்
எதை விடுப்பினும் அதனுடன் உனை விடுப்பேன் ஆதலால்
எதை விடுப்பேன்
எதை விடுப்பினும் உனை விடுத்த எனை விடுப்பேன் ஆதலால்
எதை விடுப்பேன்
படைக்கலன் களைந்தேன் இனி
பகைஎங்கில்லைஎன்றுணர்வீர் (படைக்கலன்)
இடையூன்றி விண்விரிந்தசடையோன் என் ஐயன்
தடையொன்றின்றி தகர்த்திடுவார் ஆதலால் (படைக்கலன்)
நடை நான்ங்கென்றின்றி பரிதி நன்
நடை பயில வழி வகுத்து தேர் செலுத்துவீர் (படைக்கலன்)
அஞ்சாதே நின் ஐயன் கழல் நின் கரமென்றானபின் இனி
அஞ்சாதே
கொம்பை உடையேன் நின் தும்பை பிணையேன் வி-
சும்பை உரையேன் வேர்கம்பை எய்யேன் நான்
தும்பை தென் சுரக்க இனி பம்பை அறம் வளர்ப்பேன்
from a collection of my original poetry on my understanding of my prayer as a point of deflection to find it in myself to pick myself up, projecting my insights on to a deity, typically my personal deity, Siva, not necessarily limited to Him as I am not objectionable to other deities
வந்தனம் (வணக்கம்)
Sumathy Ramesh
கரத்தில் கழல் பதிக்க வந்தனயோ?
என் கரத்தில் கழல் பதிக்க வந்தனயோ?
என் ஐயனே என் ஐயனே என் ஐயனே (என் கரத்தில்)
நிறத்தில் சுடர் பொழிந்து விளைந்த
பன் நிறத்தில் சுடர் பொழிந்து விளைந்த
பொன் நிறத்தில் சுடர் பொழிந்து விளைந்த (என் கரத்தில்)
திறத்தில் அழல் உமிழும் கணைதமை
வன் திறத்தில் அழல் உமிழும் கணைதமை
அறத்தின் நிழலில் ஒழித்து களைந்த
உன் அறத்தின் நிழலில் ஒழித்து களைந்த (என் கரத்தில்)
from a collection of my original poetry inspired by a construct in my mother tongue Thamizh viz.,
“கண்” as defined by the grammer rule
“கருமம் அல்லாசார்பு என் கிளவிக்கு உம்மையும் உடைத்தே கண் என் வேற்றுமை” -தொல்காப்பியம் (atleast 2100 years ago by Tholkapiyar)
கண்
I have chosen the format for rendition of poetry in this collection as either a padam or RTP; to me they are equivalent in terms of required rigour, beauty and the extent of demand they place on the musician- while RTP is explicit in laying out the framework, padam takes all the eloquence of an RTP on its stride with the added attribute of its ability to reach the “unwashed” like myself- not unlike like wiring the logic directly into hardware for sensing and responding as opposed to elaborate layers of say, Ada(a programming language with all the necessary and sufficient constructs suitable for delivering defence technology) implementation to deliver the outcome.
padam
(on ரமேஸன் - ரம்யமான மாந்தரின் ஈஸன்)
ஐயன்கண் சார்ந்தேனடி என் (ஐயன்கண்)
ஐயனைச் சார்ந்து அவனடி சார்ந்த பின் (ஐயன்கண்)
ஐயன் எனைச்சார அவனென்கண் சார்ந்தபின் (ஐயன்கண்)
RTP
(on unashamed affection of the inseparables)
முதிர்ந்த காதலடி நன்கு முதிர்ந்த காதலடி என் ஐயன்பால் நான்கொண்டது முதிர்ந்த காதலடி
padam
(on understanding that infinitisimal imparting of power is infact infinite power© from the gentleness imparted by my beloved through his glance, holding back all of h(H)imself and the rest of the cosmos, with the tip of his eyelids lest it hurts me)
மென்மை என்னென்பதறிந்தேன் (மென்மை)
உண்மை ஒன்றே கணைஎன்றெண்ணி
அண்மை அயலெனாது தொடுத்த நான் (மென்மை)
கண்ணிமை வன்மையால் கனிந்த நின்
கண்களின் கனிவினால் கனிந்த நான் (மென்மை)
RTP
(on my understanding of the state of devolution of the human attribute that enables humans to stand up for fellow humans)
கேட்பாரிலரென்றறிந்தேன் புவிதனின் நெறி பிழலுவதறிந்தும் ஏனென்று கேட்பாரிலரென்றறிந்தேன்
padam
(on my intent and specification of what)
திரித்த புகையினை திருப்ப விழைகிறேன்(திரித்த புகையினை)
பிரித்த வகையினை வகுக்க அறிந்திலேன்(திரித்த புகையினை)
பிரித்த புகையினை ஒருக்க வந்துளேன்
திரித்த குகையினை எரித்து வெல்லுவேன்(திரித்த புகையினை)
RTP
(on expression of decision to move forward alone decisively, inspired by the imagery portrayed by natarajar, who, out of kindness, must have danced with such skill and speed that stretched his hair to sweep the edge of the cosmos and poise to have landed on one feet at the lower back, which has a skeletomuscular structure to absorb the impact without harming the rest of the body)
விரித்த சிகையினை வகுத்து முடிந்தேன் விரிந்த நின் சடையினை ஒருத்து என் (விரித்த)
padam
(on personal empowerment upon taking refuge in my Iyan as inseparable)
நின்றேனடி நில்லாதெமை வீழ்த்திய அலையோய இன்று நான் நின்றேனடி(நின்றேனடி)
நின்றேனடி நில்லாதிப்புவிதனை சிலையொப்ப நிறுத்திட தனியொருவளாய் (நின்றேனடி)
நின்றேனடி நில்லாதுமை எழுப்பிட நும் கையில் கலையூன்றி நின்றேனடி (நின்றேனடி)