My eLobby showcases my strategy for designing and developing my social enterprise lzerobzero®, expressed in broad-brush strokes, painted along the frame of the cabinet where I light my குத்து விளக்கு -an oil and wick lamp, daily. It loosely traces my finds as I reflected on my own evolution along my life of love/affection manifesting as my values from the times that myself and my brother played in our front yard as our grandfather, the golden simham amongst all men, and our grandmother, the kamadenu amongst all women, looked upon indulgently. One of the arms of the frame explores my personal space as myself finding my place at the feet of my ஐயன் who came out to find my hand unasked, my battles with the environment all the way to finding the golden lion in my heart powering me to design my golden chakkaravagam, the golden phoenix prior to putting my feet-up while the other arm explores my professional space as myself finding relevance for my cultural identity as my own self-respect and respect for every other human I chance upon in my life through my values of objectivity, fairness and sincerity augmented with my professional training ruling out intangible notions such as forgiveness, shame, reputation etc., choosing to acknowledge, correct & prevent instead.

You can also listen to a poem I wrote as the necessary very first step in driving zero harm being the maturity of the human in front of any digital device in recognising the eyes-human eyes , a gateway to their vision and imparting their insights, through those devices; the poem was tuned by Sri R K Sreeramkumar, a living legend-in the making and torch bearer of “all things pure in carnatic music” as my husband would say, and sung by Sowbagyavathi Amrutha Murali. Note the poem was written and tuned into a song for the purposes of inclusion in my submission to the Human Rights Commission, Australia’s TechRight project-discussion paper as an affiliate of lzerobzero.

affectionately,

SumathyRamesh, Sydney, Thursday4DEC20251:02pmAEST

என் ஈலாபியில், என் முதற் கவிதையின் முதலடியை என் ஐயன் காலை கழற்றிய கயவரிடமிருந்து அவரை காக்க விழைந்த என் மனத்தவிப்பை, என்னை காக்க அவரே எடுத்துக்கொடுத்ததாய் கருதி, என் அனுபவத்தை கவிதையாக இசைத்து, அக்கவிதைகளை அஸ்திவாரமாக கொண்டு இத் தௌரேயம் என்னும் இணைதளமாக அமைத்து வந்தமையையும், ஒரு சில கவிதைகளின் கருவை ஓவியக்குறிப்பாக, என் குத்து விளக்கை ஏற்றும் பிறையின் சட்டத்தில் நன் ஏற்றிய விளக்கே சான்றென்று வரைந்தமையையும் காண்பீர். எம் தாத்தா, எதற்கும் அஞ்சாத சிங்கமாகவும், எம் பாட்டி அனைத்தையும் அள்ளி கொடுக்கும் காமதேனுவாகவும் என்றும் எம் உள்ளத்தில் உறைந்திட எமக்கு எட்டுணையும் ஐயம் எதிலும் இல்லை என்றுணர்ந்த என் அனுபவத்தை அவ்வோவியக்குறிப்புகள் கோடி காட்டுகின்றன. மற்றும் சுயமரியாதையும் பிறர் பால் நாம் கொண்ட மரியாதையும் ஒன்றை ஒன்று ஊன்று கோலாய் பற்றி ஒருங்கே வளர்தலன்றி வேறெவ்வாரும் முழுமை அடையா என்ற என் வாழ்க்கை பாடத்தையும், பிறர் பால் தூய்மையான அன்பிருந்தால் சக்கரவாகத்தைபோல் ஒருவர்க்கு என்றும் அழிவில்லை என்ற என் கருத்தையும் காண்பீர்.

மேலும் என் ஈலாபியில் என்னுடைய கனிந்தனன் என்ற பாடலையும் கேட்கலாம். இப்பாடலை டெக்ரைட் என்ற ப்ராஜெக்ட்டுக்காக நான் 2018ல் எழுத, ஸ்ரீ ஆர் கே ஸ்ரீராம்குமார் அவர்கள் இசை அமைத்து கொடுக்க சௌபாக்கியவாதி அம்ருதா முரளி அவர்கள் பாடி பதிவு செய்தார்கள்.

அன்புடன்,

சுமதிரமேஷ், சிட்னி, சனிகிழமை6டிசம்பர்2025பிற்பகல்12:41ஏஈஎஸ்டீ